"အဲဒါသူပဲ။”

"အဲဒါသူပဲ။”
။။။။။။။။။။။။။။

တကယ္ေတာ႔ ပင္လယ္ျပာႏွင္႔ တံငါအို ဆိုသည္႔ စာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္
ခပ္ငယ္ငယ္က ဖတ္ဘူးခဲ႔သည္။ အဲဒီအခ်ိန္က ငါးၾကီးႏွင္႔
ငါးမန္းေတြကို စိတ္က လိုက္ဖတ္ၾကည္႔ေနတာနဲ႔ ဆရာၾကီး ဘာေျပာ
ခ်င္သလဲဆိုတာ သတိမထားမိခဲ႔။ အလြန္ေကာင္းသည္ဆိုသည္႔
စာအုပ္ေတြကို တစ္ေခါက္မက ဖတ္ရမယ္ဆိုသည္႔ အသိက ေစ႔ေဆာ္
သည္ထင္သည္။ စာအုပ္ကို ျပန္စဖတ္လိုက္ကတည္းက စိတ္က အလုပ္
လုပ္ေနရင္ေတာင္ အဘိုးအိုၾကီး စင္တီယာဂိုဆီေရာက္ေနသည္။ ပင္လယ္ျပင္က်ယ္ၾကီးထဲက ေလွခပ္ငယ္ငယ္ေပၚက လူသား အဖိုးၾကီး၊
ဘ၀ရွင္သန္ရပ္တည္မွဳ ရဖို႔ အဖိုးအိုကို ရသေလာက္ ျငင္းဆန္ေနသည္႔
ငါးၾကီး၊ ေၾကာက္စရာ ငါးမန္းအုပ္ၾကီးႏွင္႔ အဖိုးအိုၾကီး။

စာအုပ္ ပါးပါး ေလး တစ္အုပ္နဲ႔ ႏိုဗယ္ဆု ဘာေၾကာင္႔ရပါသလဲ ဆိုသည္႔
ကၽြန္ေတာ္႔ သံသယေတြကို ဆရာၾကီး ေမာင္ဆုရွင္ႏွင္႔ ဟဲမင္းေ၀းက
တစ္မ်က္ႏွာခ်င္း၊ တစ္မ်က္ႏွာခ်င္း ရွင္းလင္းျပသသြားသည္။

"ဘ၀မွာ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္သူမဆို အခက္အခဲေတြ၊ အတားအဆီးေတြ၊ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတတ္တာေတြ သူသူငါငါ ၾကံဳၾက
ရတာဘဲ မဟုတ္လား။ တစ္ခ်ိဳ႕က တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က
ဆူဆူပူပူ တံု႔ျပန္ၾကသည္။ ဘ၀မွာ ဘာအေရးအၾကီးဆံုးလဲ ဆိုတာ
ရွာၾကသည္။ သိခ်င္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို သာမန္လူေတြက
မျပတ္သားႏိုင္။ စူးစူးစိုက္စိုက္မရိွႏိုင္။ ပါရမီ မရိွ။ သို႔ေပသိ မိမိတတ္ႏိုင္
သေလာက္ ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားၾကရတာဘဲ မဟုတ္ေပဘူးလား။

အဖိုးၾကီး စင္တီယာဂို လို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႔ ဘ၀ကို အရွံဳးမေပးစတမ္း၊
ျဖဴျဖဴစင္စင္ တံု႔ျပန္ၾကလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေလမလဲလို႔ စာအုပ္ကို
ဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ အေတြးေတြ ခ်ဲ႕ေနမိသည္။

စာအုပ္ကို သဲသဲမဲမဲ ဖတ္ေနစဥ္မွာဘဲ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က FB မွာ
Post တစ္ခု ေကာင္းတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔စမ္း ဆိုတာနဲ႔ ဖတ္ၾကည္႔မိသည္။ အေမးေကာင္းေကာင္းတစ္ခုႏွင္႔ အေျဖေကာင္းေကာင္းတစ္ခု။
အေျဖက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ေနေသာ ပင္လယ္ျပာႏွင္႔
တံငါအိုကို ကိုးကားၿပီး ေျဖသြားသည္။

ေမးခြန္းက …..

“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဘာေၾကာင့္ ကမၻာ့အျမင့္ဆံုး ျငိမ္းခ်မ္းေရး
နိုဘယ္ ဆုႀကီးကို ဘယ္လိုျငိမ္းခ်မ္းေရးစြမ္း စြမ္းေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား
ေႀကာင့္ရခဲ႔တာပါလဲ။ ဘယ္ေဒသ ဘယ္အေျခအေနေတြ ျငိမ္းခ်မ္းသြားခဲ ့
ပါသလဲ။”

ေမးခြန္းေမးသူက ဘယ္ကို ရည္ရြယ္သလဲ မသိ။ တကယ္ရိုးရိုးသားသား
ေမးတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ခါးေအာက္ပိုင္း လက္သီး ထိုးဖို႔ ၾကိဳးစားတာလဲ
ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ အေျဖေပးသူရဲ႕ အေျဖက အလြန္သေဘာ
က်ဖို႔ ေကာင္းသည္။

ေျဖပံုက .…

“အထူးထင္ရွားျပီး ျမန္မာ ျပည္သူေတြ နဲ႕သိပ္မစိမ္းတဲ့ သူကိုေျပာျပမယ္ေနာ္။
Ernest Hemingway က စာေရးဆရာ ပါ။ သူလည္း ႏုိဗယ္ဆုရခဲ့တယ္။
သူရခဲ့တဲ့ စာအုပ္က The Old Man and The Sea တဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ
လည္း ဘာသာျပန္ ၾကပါတယ္ "ပင္လယ္ျပာနဲ႕ တံငါအို" တဲ့ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္
ေတာ့ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေပါ႔။ ဘာသာျပန္သူလည္း ဆုရသြားပါတယ္။ ေျပာျပ
ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာက ေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါ။

"အဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္က ပင္လယ္ထဲထြက္ျပီး ငါးဖမ္းထြက္တဲ့ အေၾကာင္း
ေလးပါပဲ။ ဘာလုိ႕ဆုရတာလဲ။ စာအုပ္က ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ စစ္နဲ႕ျငိမ္း
ခ်မ္းေရးလုိ စာအုပ္ၾကီး မဟုတ္ဘူး။ စာမ်က္ႏွာ က ၁၂၇ မ်က္ႏွာပဲ ရိွတယ္။
သူထဲပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာကသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ရွင္သန္ေရးတရား
ဆိုရင္လည္း ဟုတ္ေသးတယ္။ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ အဖိုးအိုၾကီး ငါးဖမ္းထြက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးက ဘာလုိ႕ ကမၻာေက်ာ္ႏိုဗယ္ဆုရရိွသြားတာလဲ။
ေျပာျပပါမယ္။ ပံုျပင္ရဲ႕ ေပးခ်င္တဲ့ အဓိက Message ေၾကာင့္ပါ။ ပံုျပင္ထဲမွာ
အဲဒီအဖုိးၾကီးကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားက ကံမေကာင္းတဲ့သူ ငါးမဖမ္း နုိ္င္ေတာ့ဘူး
လုိ႕ ထင္ျမင္လာၾကတယ္။ ၈၄ ရက္ေလာက္ ငါးမွမမိတာကိုး။ ေနာက္ဆံုးသူ့
ေနာက္ကို လည္းဘယ္သူမွ မလုိက္ေတာ့ဘူ။
မယံုၾကည္ၾကေတာ့လုိ႕။တစ္ေယာက္တည္းငါးဖမ္းထြက္ရတာေပါ့... အဘိုးၾကီး ကံေကာင္းသြားတာက ငါးမိသြားတယ္။မာလင္ငါးအၾကီးစားေလ။ ဒီငါးမိလို႕
ကံဆိုးသြားတယ္။ သူမွာ အင္အားမရိွသလို ေလွငယ္ေလးကလည္း ခ်ိနဲ႕ေန
တယ္။ ငါးကို မဆြဲႏုိင္ဘူး။ငါးဆြဲရာေနာက္ပါသြားတယ္ ၂ရက္၂ညေတာင္။ စိတ္ဓါတ္က်လြယ္သူသာဆို ငါးကိုလႊတ္ေပးလုိက္မွာ။ သူကေတာ့ ငါးကိုမ
လႊတ္ေပးဘူး။ ကံေကာင္းသြားတယ္ ငါးကို သူသတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ကံဆိုးတာက
ငါးရဲ႕ေသြးေၾကာင္း ငါးမန္းေတြေရာက္လာျပီး သူနဲ႕တုိက္ခိုက္ရတယ္။ေနာက္ဆံုး သူကမ္းေပၚျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ဒီပံုျပင္က လူေတြကို စိတ္ဓါတ္ခြန္အား အမ်ားၾကီးျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ စာေရးသူရဲ႕ မူလလုိရင္းကလည္းဒါပဲ။
အေၾကာက္တရားနဲ႕သာ သူတိုက္ခဲ့ရင္ အဖုိးၾကီး ငါးကိုလည္း ရံႈးမွာပဲ။ ငါးမန္းေတြကိုလည္းရံႈးမွာပဲ။ ဇြဲေကာ သတိၱေကာ ပန္းတုိင္ကိုပါ သူသိခဲ့တယ္။
သူဘာတစ္ခုကို မွ မစြန္႕လႊတ္ခဲ့လုိ႕ပဲ။ လူေတြကို စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေပးႏုိင္
ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ၁၂၇ ရြက္ရိွတဲ့ စာအုပ္ေသးေသးေလးက
စစ္နဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရး စာအုပ္ၾကီးလုိမ်ိဳးဆုရ ခဲ့တယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သူဘာေၾကာင့္ဆုရခဲ့လဲ။

“လူေတြကို စိတ္ဓါတ္ခြန္အား ေပးခဲ့တယ္။
သူမွာ ပန္းတုိင္ရိွတယ္။
သူမွာ ဇြဲရိွတယ္ … သတၱိရိွတယ္။
စစ္ဖိနပ္ေအာက္ ျပားျပား၀ပ္ေနတဲ့
ျမန္မာေတြ စိတ္ထဲမွာ
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတဲ့ အရာကိုေပးခဲ့တယ္။
သူစိတ္ဓါတ္က်သြားလား ? လက္ေလ်ာ့သြားလား?
သူအခုအခ်ိန္အထိ သူရဲ႕ ပန္းတုိင္ကို သူသြားေနတုန္းပဲ။
ျမန္မာတုိင္းကုိ အိမ္မက္မက္ခြင့္ ေပးခဲ့တယ္။
အဲဒါသူပဲ။”

(ဖုုိးထက္)
ေဆာင္းပါးရွင္ "ဖုုိးထက္" ၏ " စင္တီယာဂို၊ အဘြားၾကီးႏွင႔္
ပင္လယ္ထဲသို႔" ေဆာင္းပါးမွ ......

PS ....
“အေမစုတန္ဖိုး မသိသူမ်ား
နားလည္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
ေတြးဆ/ဆင္ျခင္နုိင္ၾကပါေစ။”

credit to ..... မိုးမခမဂၢဇင္း