"ဘဝ အခြင့္အေရး"

 

"ဘဝ အခြင့္အေရး"
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ညမွာ နတ္မင္းႀကီးတစ္ပါးနဲ႔ ႀကံဳခဲ့တယ္။
နတ္မင္းႀကီးက လူငယ္ကို အေျပာင္းအလဲတစ္ခု သူ႔ကိုယ္ေပၚ
က်ေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္း၊သူ႔မွာသူေဌးျဖစ္ႏိုင္တဲ့၊ ရာထူးအရွိန္အဝါ
ေတြ ႀကီးျမင့္ႏိုင္တဲ့၊လွပတဲ့ဇနီးတစ္ဦး ပိုင္ဆုိင္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္
အေရးေတြ အမ်ားႀကီးရွိေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္။

လူငယ္က နတ္မင္းႀကီးေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ထူးျခားတာေတြ
သူ႔အေပၚက်ေရာက္မယ့္ေန႔ကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏွစ္လရာသီေတြသာေျပာင္းသြားတယ္။
သူ႔ဘဝဘာမွ မထူးျခားခဲ့ဘူး။ အဲဒီလို တစ္ေယာက္တည္း
တစ္သက္လံုး ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရတယ္။

ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ နတ္မင္းႀကီးနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ျပန္တယ္။
နတ္မင္းႀကီးကိုေတြ႔တာနဲ႔ သူက
"နတ္မင္းႀကီး.... အရွင္ေျပာေတာ့ကြၽန္ေတာ္သူေဌးျဖစ္မယ္ဆို၊
ရာထူးႀကီးႀကီးမားမားနဲ႔ ဇနီးေခ်ာေခ်ာရမယ္ဆို
အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တစ္သက္လံုး ေစာင့္ေနခဲ့တာ
ဘာမွလည္းမရခဲ့ဘူး" လို႔ေျပာတယ္။

အဲဒီအခါ နတ္မင္းႀကီးက
"အသင္ကို သူေဌးျဖစ္ႏိုင္တဲ့၊ ရာထူးရႏိုင္၊ဇနီးေခ်ာေခ်ာရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေပးမယ္လို႔ပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ခင္ဗ်ားက ဒီအခြင့္အေရးေတြကို လက္လြတ္ခဲ့တယ္"
လို႔ ေျပာေတာ့ လူငယ္က
"အရွင္နတ္မင္းေျပာတာကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာမေပါက္ဘူး"
လို႔ဆိုတယ္။

နတ္မင္းႀကီးက ဆက္ၿပီးေျပာျပန္တယ္။

"တစ္ခါတုန္းက ခ်မ္းသာႏိုင္တဲ့ အခြင့္ေကာင္းတစ္ခုကို အသင္ရခဲ့
တယ္မဟုတ္လား?
ဒါေပမယ့္ အသင္ မလႈပ္ရွားခဲ့ဘူး။ ဆံုး႐ႈံးမွာကိုေၾကာက္ၿပီးအသင္
သြားမစမ္းသပ္ခဲ့ဘူး။ ဒါကို တစ္ျခားတစ္ေယာက္က မေၾကာက္မရြံ႔နဲ႔
သြားလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလူဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ၿမိဳ႕ေပၚက
အခ်မ္းသာဆံုးလူျဖစ္သြားခဲ့တယ္။"

"ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္....အသင္မွတ္မိရဲ႕လား!
ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ငလွ်င္လႈပ္တဲ့အေခါက္တုန္းကအိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ၿပိဳကုန္တယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီး ပိတ္မိေနၾကတယ္။
လူေတြကိုကယ္တင္၊ ကူညီႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး အသင္မွာရွိေပမယ့္
အသင္သြားမကူညီခဲ့ဘူး။
အသင္မရွိတုန္း အသင့္အိမ္ကို သူခိုးဝင္မွာစိုးတယ္၊
လုယက္မွာစိုးတယ္ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခေတြနဲ႔ မ်က္စိေရွ႕ကအျဖစ္ေတြကို
အသင္မ်က္စိမွိတ္ေရွာင္လဲြခဲ့ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ကိုပဲ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္"

နတ္မင္းႀကီးရဲ႕စကားကို လူငယ္ကဟုတ္မွန္ေၾကာင္း
အားနာပါးနာနဲ႔ ေခါင္းညိတ္တယ္။

"လူေတြကို ကယ္တင္၊ ကူညီႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးက အသင္ကိုေရာ၊
အသင့္ၿမိဳ႕ကိုပါ ဂုဏ္တက္ေစႏိုင္ေပမယ့္ အသင္
လက္ေရွာင္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္နက္ေမွာင္တဲ့
မိန္းမပ်ဳိငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို အသင္မွတ္မိေသးလား?
အဲဒီေကာင္မေလးက အသင့္ကို
အစဲြလမ္းႀကီး စဲြလမ္းေစခဲ့တယ္ေလ။
သူကလဲြရင္ အသင္ဘယ္သူကိုမွ မခ်စ္ဘူးလို႔
ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္ အသင္ဖြင့္မေျပာရဲခဲ့ဘူး။
ဖြင့္ေျပာရင္လည္း အသင္ကုိသူခ်စ္လာႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
လက္ထပ္ဖို႔ဆို ပိုေဝးတယ္လို႔ အသင္ထင္ၿပီး
အျငင္းဆန္ကိုခံရမွာေၾကာက္တာနဲ႔ အသင္ဖြင့္မေျပာခဲ့ဘူးေလ။
အခြင့္ေကာင္းေတြကို အသင္ေဘးကေန တိတ္တဆိတ္
အသင္ျဖတ္ေက်ာ္ေစခဲ့တာပဲမဟုတ္လား !"

နတ္မင္းႀကီးေျပာသမွ်ကုိ လူငယ္က ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔
ဝန္ခံေနခဲ့တယ္။
သူ႔မ်က္လံုးအိမ္မွာလည္း မ်က္ရည္ေတြဝဲေနခဲ့တယ္။

"သူပါပဲ.. အသင့္ဇနီးျဖစ္ႏိုင္သူဟာ အဲဒီေကာင္မေလးပါပဲ။
ဘဝတစ္ခုကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရး
အသင္မွာရွိေပမယ့္
အဲဒီအခြင့္အေရးေတြကို ခင္ဗ်ားလက္လြတ္ခဲ့တယ္"

ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြမွာလည္း အခြင့္အေရးေတြနဲ႔
လည္ပတ္ေနပါတယ္။

အဲဒီအခြင့္အေရးေတြထဲမွာ
အခ်စ္၊ အလုပ္အကိုင္၊ ရာထူး၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ
ပါႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ လူအမ်ားက ေၾကာက္တဲ့စိတ္နဲ႔
ေရွ႕တိုးမယ့္ေျခလွမ္းကို ရပ္တန္႔လိုက္တတ္ၾကၿပီး
အခြင့္အေရးကိုလက္လြတ္လိုက္တတ္ၾကတယ္။

*** “အျငင္းဆန္ခံရမွာကိုေၾကာက္ၿပီး
လူေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မဆက္ဆံရဲခဲ့ၾကဘူး။

အေလွာင္ခံရမွာကိုေၾကာက္ၿပီး
လူေတြနဲ႔မေျပာဆုိရဲ၊ ထုတ္ေဖာ္မေျပာရဲခဲ့ဘူး။

ဆံုး႐ႈံးရမွာကိုေၾကာက္ၿပီး
တစ္ပါးသူအတြက္ မေပးဆပ္ရဲခဲ့ၾကဘူး။

မေအာင္ျမင္မွာကိုေၾကာက္ၿပီး
မစမ္းသပ္ရဲခဲ့ၾကဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ….
အခြင့္အေရးေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔အပါးကေန
တိတ္တဆိတ္ ျဖတ္ေက်ာ္သြားခဲ့ၾကတယ္။”

(ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။)

credit to .... Siriyatanar Dhamma Center