“စစ္”

“စစ္”
။။။။။။

ရုတ္တရက္၊ ထြက္ေပၚလာတယ္
လူတစ္ခ်ဳိရဲ႕
… ေဒါသေတြဆီကေန
လူတစ္ခ်ဳိရဲ႕
… အမိန္႔ေပးသံေတြဆီကေန
လူတစ္ခ်ဳိရဲ႕
… ေသနတ္ေျပာင္းဝေတြဆီကေန ။

ရုတ္တရက္၊ က်ေရာက္လာတယ္
နွစ္ရွည္လမ်ား ....
လွပေနတဲ့ျမဳိ႕ငယ္ေလးေတြရဲ႕အေပၚ
နွစ္ရွည္လမ်ား ....
ဖူးပြင့္ေနခဲ့တဲ့ပန္းခင္းေလးေတြရဲ႕အေပၚ
နွစ္ရွည္လမ်ား .....
စီးဆင္းေနခဲ့တဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရဲ႕အေပၚ ။

ရုတ္တရက္၊ ေပါက္ကဲြသြားတယ္
လမ္းမေပၚကလူတစ္ခ်ဳိ႕
ဗံုးခိုက်င္းေတြထဲ မေရာက္ၾကေသးခင္
ဘုရားေက်ာင္းဆီက
ဆုေတာင္းဝတ္ျပဳသံ အဆံုးမသတ္ရေသးခင္
စာသင္ေက်ာင္းဆီက
ကေလးငယ္ေတြ အိမ္ျပန္မေရာက္ၾကေသးခင္ ။

ရုတ္တရက္၊ ခိုးယူသြားခဲ့တယ္
ဖခင္မ်ားရဲ့ ေသြးစက္ေတြ
မိခင္မ်ားရဲ့ မ်က္ရည္ေတြ
ကေလးငယ္မ်ားရဲ့ အနာဂတ္ေတြ။

ရုတ္တရက္၊ ခ်န္ထားပစ္ခဲ့တယ္
ေလထဲမွာ စိမ့္ေနတဲ့
အဆိပ္ဓာတ္ေငြ႔ေတြ
နံရံေတြေပၚမွာ နစ္ျမဳတ္ေနတဲ့
… ေသနတ္က်ည္ဆံေတြ
လူတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ
တပ္ဆင္ထားတဲ့ေျခလက္အတုေတြ ။

“ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့
မိခင္နဲ႔ဖခင္ေတြ နာက်င္ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့
အေၾကာင္းကို
သူတို႔ရဲ႕ကေလးငယ္ေတြ
စက္ရုပ္ဆန္ဆန္ရြတ္ဆိုက်က္မွတ္နိုင္ဖို႔
သမိုင္းစာအုပ္မ်ားရဲ႕
စာမ်က္နွာေတြေပၚမွာ
အနက္ေရာင္စာလံုးမ်ားအျဖစ္
စြန္းထင္းေပကံ်သြားေတာ့တယ္ ။”

(ျမင့္မိုးေအာင္)

credit to .... poem echo

PS ...
“ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း သတ္ေနၾကတဲ့
ျပည္တြင္း စစ္ပြဲ နဲ့ ပဋိပကၡ ေတြ အျမန္ဆံုး ရပ္တန့္သြားျပီး
ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး အျမန္ဆံုးရရွိပါေစ …..”